نوشتن رو همیشه دوست داشتم، حالا هر جایی که باشه، انگار که روحم رو آرام میکنه، شاید کمی از این خانه دور باشم، بی هیچ دلیل موجهی حس نوشتنم در این فضا کم شده، نوشتن در این خونه برای همیشه شد یکی از بهترین تجربه های زندگیم، فراز و فرود های زیادی از زندگی من رو در خودش ثبت کرد، دوستی های بسیار نابی رو نصیبم کرد و لذت بردم از اینکه غم و شادی های زندگی معمولی یه آدم معمولی رو در خودش جا داد، دلتنگش خواهم ماند
خواهم نوشت شاید وقتی دیگر، شاید جایی دیگر
پ.ن: دوستان همیشه همراهم خبرم کنند اگر دوست داشتند احتمالا مرا دنبال کنند.
